Sendromlu bir pazartesiden herkese merhabalar :)
Bu diziyi anlatmaya nasıl başlasam bilemiyorum..Çok mu beğendim? Hayır. Peki çok mu etkilendim? Evet!
İlk aşkın eşsiz masumiyeti var bu dizide.İlk iki bölümü gerçekten şahane.Açık konuşmak gerekirse karakterlerin büyümesini istemedim pek ama yetişkin oyuncular da izlemesi çok keyifli performanslar sergilemişler. Lakin 20 bölüm bu diziye biraz faza gelmiş. Özellikle ortalarında gerçekten sıkıldım. Ama diyorum ya o ilk 2 bölüm hatrına 40 bölüm bile izlenirdi.Size de öyle gelir mi bilmem ama sanki ilk 2 bölüm farklı son 18 bölüm farklı diziymiş gibi hissettim ben.Belki de 2 bölümü ütopik derecede güzel olması hissettirdi bana bunu.
Konuya bakalım biraz da ne dersiniz? Park Dong Joo babasını kaybetmiş bir lise öğrencisi.Bir gün güzelliğinden büyülendiği ve aşık olduğu Yoon Soo Wan'la konuşma fırsatı bulur lakin kız onu hiç umursamaz.İkinci kez karşılaştıklarında bırakın selam vermeyi yüzüne bile bakmaz.Kısa zaman geçmeden Dong Joo, Soo Wan'ın kör olduğunu farkeder.Peki bu Soo Wan'ın Dong Joo'yu tanımasına engel midir? Tabi ki hayır.İnsan en güzel kalbiyle tanır çünkü. Ve bu ikili birbirlerinde ilk aşkı tadarlar.Bir gün Dong Joo'nun annesinin ölmesi ile tüm dengeler değişir ve genç aşıklar ayrılır.Ama ne demiş Cemal Süreya; ayrılıklar da sevdaya dahil. Çünkü ayrılanlar hala sevgili..Aradan 12 yılın geçmesiyle tekrar bir araya gelen Park Dong Joo ve Yoon Soo Wan için her şey eskisi gibi olacak mı?Peki kornea nakliyle artık görme yetisine sahip olan Soo Wan zamanında kalbiyle tanıdığı Dong Joo'yu gözleriyle tekrar tanıyabilecek midir? İyi seyirler :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder